De aanloop tot “De Vrije Teugel”

Of beter gezegd mijn aanloop! En die is lang geleden al begonnen. Als kind al was ik gefascineerd door dieren, ik had ze graag om me heen. Vooral paarden werden belangrijk op het moment dat ik daar bewust mee kennis maakte. Ik raakte verzeild op een manege en daar ontdekte ik het plezier en de voldoening in de omgang met de paarden en pony’s. Ik deed er de gelukkige ervaring op door een heel speciale band te krijgen met een bepaalde pony. Dit was een mishandeld, agressief dier, ze trapte en beet naar iedereen. Maar wij kregen wat samen, ik hoefde maar te roepen en ze verliet de kudde en kwam naar me toe gegaloppeerd en alleen ik kon haar benaderen. Het koste mij trouwens ook heel wat blauwe plekken, maar dit was het meeste wat ze te bieden had, haar vertrouwen in mensen was te zeer beschaamd. Nu, 35 jaar later, zie ik misschien pas goed hoe bijzonder deze band was en wat dit betekende.
Contact maken met een dier is voor mij boeiend, bijzonder en levert altijd iets op. Een dier ontmoeten in zijn eigenheid, binnen zijn mogelijkheden, op zijn voorwaarden levert ook informatie op over mezelf. Daarnaast is het gewoon een fijn gevoel iets warms levend en bewegend te voelen. Het brengt je in contact met je eigen krachten en gevoelens. Eerst waren er dus de paarden, daarna volgde de opleiding tot maatschappelijk werker. Naast paardrij- en voltige-instructeur werkte ik jaren als jeugdhulpverlener met jongeren en hun gezinnen. Later heb ik nog een haptonomieopleiding gevolgd waardoor ik het kunnen werken met de tast, het voelen nog verder heb ontwikkeld. Een volgende stap is de mastercourse KOT, oplossingsgericht werken geweest. Een manier van werken die eigenlijk heel goed past bij het respectvol trainen van of omgaan met dieren.
Het bleven voor mij verschillende eilandjes, waarbij niets het helemaal was. De gedachte dat dit alles samengevoegd moest worden, ging maar in mij om. Uiteindelijk kwam het bij elkaar in een hulpverleningsvariant van hulpverlening via paarden. In mijn zoektocht kwam ik het in Nederland niet tegen, wel in Amerika (http://www.taoofequus.com). Daar is ook al meer onderzoek gedaan naar psychotherapie met paarden en er is een redelijke basis gelegd. Dit sterkte me nog meer in mijn voornemen hier zelf mee te beginnen.
Op dit moment werk ik naast mijn eigen praktijk als methodiekdocent, coördinator en supervisor bij de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden, Instituut Zorg en Welzijn.